νομιμοποίητος

-η, -ο

(για εξώγαμο τέκνο) αυτός που αναγνωρίστηκε από τους γεννήτορές του ως γνήσιος εκ τών υστέρων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < νομιμοποιώ. Η λ. μαρτυρείται από το 1840 στο Νομοτεχνικόν Λεξικόν].